تاریخ تاریخ در ایران

نویسنده: رضا عبدالهی
ناشر: امیر کبیر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 420
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1375 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت :  نو ؛ لبه جلد کتاب سائیدگی مختصری دارد

مروری بر کتاب

موضوع کتاب حاضر گاه‌شماری‌های ایرانی است و هدف از تالیف آن آشنایی با شیوه‌های مختلف تاریخ گداری از قدیم‌ترین ایام تا امروز است. تنوع شیوه‌های مختلف اندازه‌گیری زمان در طول تاریخ پرفراز و نشیب ایران از یک‌سو و اینکه کشور عزیز ما در علم نحوم و دانش‌های وابسته به آن سرآمد دیگر نقاط جهان بوده است، این بخش از تاریخ ایران را چنان غنایی بخشیده است که هر ایرانی با خواندن آن، عظمت و اعتلای تمدن و فرهنگ ایران‌زمین را بیش از پیش درک می‌کند.

ایرانیان سال خورشیدی نگاه می‌داشتند (یعنی بر اساس ارتباط خورشید با زمین). و سال را به دوازده ماه و هر ماه به سی روز بخش می‌کردند.به این ترتیب سال ۳۶۰ روز و شروع سال بعد هر سال پنج روز و پنج ساعت و ۴۸ دقیقه و ۴۶ ثانیه زودتر انجام می‌شد. هخامنشیان رفع این مشکل را دنبال می‌کردند.

ساسانیان تقسیم دوازده ماه، و هر ماه سی روز، در سال را حفظ کردند برای هر روز نامی معین کردند و پنج روز هم به آخر سال افزودند به نام «گات‌ها». به این ترتیب، سال ساسانی ۳۶۵ روز شد و برای جبران ساعت و ۴۸ ثانیه ، هر یکصد و بیست سال، یک ماه به سال می‌افزودند.

در آغاز سده ششم میلادی ساسانیان روش «کبیسه» را برگزیدند یعنی هر چهار سال یک روز به ماه می‌افزودند و آن را به نام “اورداد” یعنی روز افزوده خداداد می‌نامیدند.