- موجودی: موجود
- مدل: 176404 - 92/8
- وزن: 0.40kg
به یاد پیر مغان
نویسنده : جمشیدسروش سروشیان
ناشر: مولف
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 180
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1369 - دوره چاپ: 1
کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو ؛ نوشته تقدیمی دارد
مروری بر کتاب
مصور
شادروان ارباب شاه جمشید سروشیان یکی از واپسین مردان سرشناسی بود که یادگار فرهنگ غنی و سنتی دیرپای، در او همپای جهان بینی امروزین و نظرگاهی تازه گرد آمده بود. به پاس این تقارن فرخنده، که خود دستاورد مجموعه حوادث و شرایط زمان و مکان است، شخصیت گرانمایه او را باید یگانه شمرد. این یادگارنامه برای ارج نهادن به خاطره آن بزرگ شکل گرفته است و امید است که در زنده داشتن یاد عزیز او نقشی زند.
کلمه پیر از اصل اوستائی Paro و Parya و به معنی پیشین است. در لغت فارسی، این کلمه به معنای سالخورده، کلان سال، مسن و معمّر و شیخ، در مقابل کلمه جوان و برناست. پیر را به معنای سپیدموی نیز دانسته اند.اما پیر در اصطلاح صوفیان، به معنی پیشوا و رهبری است که سالک بی مدد آن به حق واصل نمی شود و الفاظ قطب و شیخ و مراد و ولی و غوث نزد صوفیه به همین معنی استعمال شده است.
پیر، سالک راه یافته و به مقصد رسیده ایست که مراحل سیر و سلوک عرفانی و تزکیه و تهذیب را گذرانده و آئینه دلش از همه زنگارهای ناخالصی زدوده شده و به مقامی رسیده است که باید سالکان در راه و نوسفر را در طریق معرفت حق رهبری و ارشاد کند و چون بی خبر از «راه و رسم منزلها»ی پرخطر سیر و سلوک نیست، باید که مرید، مطیع دستورات او باشد و هر آنچه را که او می گوید آویزه گوش قرار دهد و آن را به جان بنیوشد و بدان عمل کند. زیرا که بدون چنین هدایتی، سالک و مرید ره به مأمنی نخواهد برد و همانگونه که حافظ می گوید بدون دلیل راه، نمی توان در کوی عشق گام نهاد:
به کوی عشق منه بی دلیل راه قدم
که من تجویش نمودم صد اهتمام و نشد
صوفی نهاد دام و سرحقه باز کرد
بنیاد مکر با فلک حقه باز کرد
نقدها را بود آیا که عیاری گیرند
تا همه صومعه داران پی کاری گیرند
واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند
چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند
گرچه بر واعظ شهر این سخن آسان نشود
تا ریا ورزد و سالوس مسلمان نشود
نقد صوفی نه همه صافی بیغش باشد
ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد