یکی از عوامل تشدید انقلاب طبقه پرولتر اصل دیالکتیکی : " تبدیل کمیت به کیفیت " است. تبدیل کمیت به کیفیت یک قانون جامعه شناسی است. یک قانون اجتماعی است که ما خودمان آن را حفظ می کنیم مثلا یک شعری را وقتی شما تک تک بخوانید احساساتی نمی شوید ، دچار هیجان نمی شوید ، اما اگر دسته جمعی نشسته باشید و یکی آن شعر را بخواند یک حالت هیجانی بسیار غیر عادی در شما به وجود می آید ، یک حالتی خاص ، اینجا چه چیز اضافه شده است؟ کیفیت اضافه شده است.
یعنی به جای اینکه دو نفر ، سه نفر که نشسته بودند و همین شعر را با همین کیفیت می خواندند حالا یک جمعی نشسته اند. مثلا شعری را که 5 یا 6 نفر آنرا می خوانند آن حالت و آن احساس را ایجاد نمی کند که هنگامی که همین شعر را با همین مضمون توسط 500،2000 یا 5000 نفر از همین افراد خوانده می شود. یعنی کمیت که اضافه می شود تبدیل به کیفیت می گردد. یعنی یک حالت احساسی ، فکری و یک حالت شور و هیجان و تصمیم و حتی انعکاس به دیگری در تفکر ایجاد می کند و اینجاست که کمیت به کیفیت تبدیل می شود.
در نظام طبقاتی هم همینجوری می باشد. یکی از عللی که مارکسیسم در قرن نوزدهم می گفت که طبقه دهقان نمی تواند طبقه انقلابی و آگاه باشد و خودآگاهی طبقاتی در آن بوجود نمی آید یا دیر به وجود میآید ، و طبقه کارگر است که باید او را بیدار کند ، رهبری کند و خودآگاهی طبقاتی به او بدهد ، مساله کمیت است مساله عدم فشردگی دهقان در محل کارش می باشد ، در یک صحرای بزرگ به فاصله 100 متر 200متر ، 1 یا 2 کیلومتر دهقان ها پراکنده هستند و مشغول به کار ، ولی در نظام صنعتی کارگرها فشرده اند ، پهلوی هم کار می کنند ، دست به دست ، در یک محیط 500 متری 600 متری گاه 1000 تا 2000 کارگر کار میکنند و منزلهای آنان هم معمولا نزدیک به هم هست : یک محیط کارگری است نزدیک به همان محیط صنعتی که در آنجا با هم زند گی می کنند ...