بزرگان طب ؛ سلفون

بزرگان طب

نویسنده: لیدی پلودن , ملی برارلی , آسا بریجس 
مترجم: حسین عطایی آشتیانی
ناشر: پدیده
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 62
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1351 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو ~ نو

مروری بر کتاب

مصور - رنگی

تمامی اقوام انسانی از ابتدایی‌ترین دوران‌های خود عقاید پزشکی خاصی در مورد تولد و مرگ و بیماری‌ها داشته‌اند. به‌طوری‌که بیماری را ناشی از اراده الهی، قدرت جادوگران یا سایر منابع ماوراءالطبیعه می‌دانستند و لذا درمان را از آن دیدگاه دنبال می‌کردند. برخی از این عقاید تا دوران معاصر در غالب ایمان درمانی و مقبره‌های مقدس باقی مانده‌است. گرچه خیزش پزشکی علمی در هزاره اخیر بسیاری از این روش‌ها را ضعیف کرده‌است.

تلاش بشر برای درمان بیماری‌ها و آسیب‌ها از دوران پیش از باستان وجود داشته‌است و در دوران باستان نیز در کنار مذهب و گاه به عنوان بخشی از آن وجود داشته‌است. در یونان باستان پزشکانی چون بقراط پزشکی را به عنوان دانش و فنی مجزا مطرح کردند و بنیانگذاران راهی بودند که بعدها توسط پزشکانی همچون ابن‌سینا و رازی طی شد. در رنسانس با بهره‌گیری از روش علمی پزشکی پیشرفت‌های قابل توجهی کرد.

از قرن ۱۹ آنچه به عنوان پزشکی مدرن شناخته می‌شود بنیان گذاشته شد. در اواخر قرن بیستم و دوران معاصر دانش ژنتیک رویکرد نسبت به درمان و بیماری‌ها را دچار تحولی جدی کرد به‌طوری‌که ژنتیک پزشکی را دارای نقشی متحول‌کننده برای پزشکی از درمان محور بودن به حفظ سلامتی دانسته‌اند....

...لویی پاستور، ششم دی 1201 / 27 دسامبر 1822 در فرانسه متولد شد. او به هنر علاقه زیادی داشت و پس از گرفتن لیسانس در زمینه هنر به سراغ شیمی و زیست‌شناسی رفت و در این رشته، استعداد بسیاری از خود نشان داد. او به دنبال آزمایش‌های بسیار، موفق به کشف باکتری و موجب جهشی بزرگ در دانش پزشکی شد. او ثابت کرد، باکتری‌ها باعث فساد مواد خوراکی می‌شوند و فرآیند پاستوریزه کردن را ابداع کرد.

همچنین نشان داد، حمله میکروب به تخم‌های سالم کرم ابریشم، موجب بیماری و از بین رفتن آنها می‌شود و در نهایت توانست روشی ابداع کند که از آلوده شدن تخم‌های کرم ابریشم به میکروب‌های بیماریزا پیشگیری کند و صنعت ابریشم‌سازی را از نابودی نجات دهد. او با آزمایش و تحقیقات بسیار خود سرانجام توانست واکسنی برای بیماری‌هایی مانند سیاه‌زخم، وبا، سل، آبله و هاری تهیه کند....

...الکساندر فلمینگ، 15 مرداد 1260/ 6 اوت 1881 در منطقه‌ای روستایی در اسکاتلند متولد شد. او در دانشگاه به تحصیل پزشکی پرداخت و در جنگ جهانی اول، به عنوان پزشک خدمت کرد و زخم‌های عفونی را مورد مطالعه قرار داد. او متوجه شد که اغلب مواد ضدعفونی‌کننده پیش از این که میکروب‌ها را از بین ببرند، سلول‌های بدن را تخریب می‌کنند و باعث مرگ بیمار می‌شوند. به این ترتیب، به فکر تولید ماده‌ای افتاد که بتواند بدون صدمه رساندن به سلول‌های سالم، باکتری‌های عفونی‌‌کننده را از بین ببرد.

پس از مدتی تحقیق، او آنزیمی در بدن و ترکیبات مخاط و اشک، به نام لیسوزیم کشف کرد که بدون صدمه زدن به سلول‌ها، برخی میکروب‌ها را از بین می‌برد. سال 1307/ 1928 او پس از کشت باکتری استافیلوکوک، متوجه رشد کپک بر قسمت‌هایی از این باکتری شد و فهمید ماده‌ای که کپک تولید می‌کند، پادزهر باکتری استافیلوکوک است و به این ترتیب توانست ماده پنی‌سیلیوم نوتاتیوم (پنی‌سیلین) را کشف کند که جلوی رشد باکتری‌های مضر را در بدن می‌گیرد.