برهنه با زمین ؛ ناگفته ها و گزین گویه های سهراب سپهری

برهنه با زمین

تحقیق و گردآورنده: ایلیا دیانوش
ناشر: مروارید
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 204
اندازه کتاب: رقعی لب برگشته - سال انتشار: 1385 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب

ناگفته ها و گزین گویه های سهراب سپهری

كمتر پيش مي‌آيد كتابي آنچنان مخاطب را با دانستني‌هاي نو غافلگير كند كه او را نسبت به اعتبار شناخت پيشينش از مقوله‌يي آشنا به ترديد بيفكند. «برهنه با زمين» اما از اين گونه است؛ چرا که گزین‌گویه‌های سهراب، خواننده را به شناخت کاملا متفاوتی از او می‌رساند.

برای مخاطبان سهراب، آگاهی از دیدگاه‌های او كه تا پایان عمر هرگز حاضر به مصاحبه درباره آن‌ها نشد، بسیار جالب توجه و خواندنی است، دیدگاه‌هایی درباره آزادي، آموزش، زن، زندگي، سانسور، شعر نو و كهن، عرفان، غرب، فرهنگ، قرن بيستم، مذهب، مرگ، موسيقي و هنر و ... . و اين يعني امكان دسترسي سريع و ساده به بسياري از نقاطي كه در مختصات تفكر سهراب همچنان براي مخاطبانش تاريك مانده است.

در معرفی کتاب چنین خاطرنشان شده که 'این مجموعه متشکل از سخنان ناب و نابهنگام سهراب است که قرار نبوده چیزی باشند! و از این روست که گاه شاعرانه تر از شعر او هستند و در مخاطب ایجاد خودآگاهی می کنند، و سخنانی که از متن یادگاران نثر او مانند نامه ها، خاطره نویسی ها، یادداشت ها، نوشته های پراکنده و نقل قول های موثقش استخراج، و بر حسب موضوع نام گذاری و بر حسب حروف نخست عناوین مدون شده اند. در بخش دوم کتاب، گزیده ای از سروده های سپهری فراهم آمده است.

در تاریکی آن قدر مانده ام که از روشنی حرف بزنم .
هزارها گرسنه دیده ام و هیچ وقت از گرسنگی حرف نزده ام
دهانم گس شده است ،
گرسنگی سبک دهانم را عوض کرده و من دین خودم را ادا کرده ام .
خود را به رفتن که سپردیم ،
باید برویم .
مسافری را که پا در رکاب دارد ، رفته گرفته ایم .
هرچه هم دم بدرود اشک ریخته باشیم ،
از آستانه ی در که گذشت ، بازگشت او را خوش نداریم .

***

چه‌قدر آدم‌ها بیراهه می‌روند
از کنار گل بی‌اعتنا می‌گذرند
می‌روند تا شعر گل را در صفحه یک کتاب پیدا کنند و بخوانند
روبه‌روی زندگی نمی‌ایستند تا مشاهده کنند
برای همین است که حرف‌ها به دل نمی‌نشیند،
برای همین است که در شعرها شوری نیست،
در نقاشی‌ها جوشش زندگی گم شده است
چرا نگویم که من صدای قورباغه را در بهار بر بسیاری از اهنگها برتری میدهم
می‌دانی،ما را ترسانده‌اندما را آموخته‌اند
وگرنه چرا می‌ترسیم بگوییم اگر پای سنجش به میان آید،اثری که صدای قورباغه در ما می‌گذارد،
شاید هم‌تراز تاثیر ژرف‌ترین برخوردها در زندگی ما باشد