اگزیستانسیالیسم یا مکتب انسانیت

اگزیستانسیالیسم یا مکتب انسانیت

نویسنده: ژان پل سارتر
مترجم: حسینقلی جواهرچی
ناشر: فرخی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 260
اندازه کتاب: رقعی سلفون - سال انتشار: 1348 - دوره چاپ: 3

کمیاب - کیفیت : 

مروری بر کتاب

هستی‌گرایی یا اگزیستانسیالیسم ؛ جریانی فلسفی و ادبی است که پایه آن بر آزادی فردی، مسئولیت و نیز نسبیت‌گرایی است. از دیدگاه اگزیستانسیالیستی، هر انسان، وجودی یگانه‌است که خودش روشن کننده سرنوشت خویش است.

اگزیستانسیالیسم از واژه اگزیستانس به معنای وجود بر گرفته می‌شود. سورن کی‌یرکگارد را نخستین اگزیستانسیالیست می‌نامند، میان «اگزیستانسیالیسم بی‌خدایی» و «اگزیستانسیالیسم مسیحی» تفاوت هست.از میان شناخته شده‌ترین اگزیستانسیالیست‌های مسیحی می‌توان از سورن کی‌یرکگارد، گابریل مارسل، و کارل یاسپرس نام برد.

پس از جنگ جهانی دوم جریان تازه‌ای به راه افتاد که می‌توان آن را اگزیستانسیالیسم ادبی نام نهاد. از نمایندگان این جریان تازه می‌توان سیمون دوبووآر، ژان پل سارتر، آلبر کامو و بوری ویان را نام برد. اگزيستانسياليسم ، گرايشي است فلسفي كه در قرن نوزدهم ميلادي مطرح و در قرن بيستم توسعه يافت . چهار فيلسوف نامدار به عنوان چهره هاي سر شناس اين فلسفه شناخته شده اند:
سورن كيركگارد (1813-1855) فردريش نيچه (1844-1900) مارتين هايدگر (1813-1976) ژان پل سارتر (1905-1980) .

اگزيستانسياليسم جديد با كيركگارد شروع مي شود . عقايد وي در آن زمان بدعتي نو و اعلام نظرات جديدي بود. اگزيستانسياليسم همان چيزي را پيشنهاد مي كند كه سقراط بر فلسفه زمان خوديشنهاد داده بود : توجه به طبقات مادي را در مركز فلسفه بايد رها كرده و بدنبال چيزي فراگير بايد گشت تا بتوان همه چيز را تشريح كرد ، نه آنكه تنها انسان را در مركز بررسي هاي فلسفي قرار داد.

فلسفه ممكن است فلسفه ناميده نشود و در شرايط كلي ، نظام پذير هم نباشد . يكي از انتقادهاي اگزيستانسياليست ها بر فلسفه سنتي اين است كه اينها همه چيز ، مخصوصا انسان را فداي سيستم كرده اند . فلاسفه اگزيستانسياليسم در حد نهايت فرد گرا هستند .