انسان کامل در زمینه فلسفه علمی

نویسنده: لئو شائوچی
مترجم : نوذر
ناشر: چریکهای فدائی خلق
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 113
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1357 - دوره چاپ : 1

کمیاب - کیفیت : در حد نو _ نو

مروری بر کتاب

انسان، از حیوانات تکامل یافته است.در اعصار عتیق، اسلوب زندگی انسان، سازمان اجتماعی و ایدئولوژی او و غیره، با آنچه که امروز وجود دارد، تفاوت داشته است.درآینده هم، اسلوب زندگی انسان، سازمان اجتماعی و ایدئولوژی او و غیره با آنچه که امروز وجود دارد، فرق خواهد داشت.بشر و جامعه بشری یکنوع جریان تکامل تاریخی هستند. رشد می یابند و تغییر می کنند و در جریان مبارزه می توانند دائماً تغییر یابند و تغییر هم یافته اند.

پس از مرگ مائو، بررسی تاریخی دوران وی مشخص کرد که او در مقایسه با هیلتر و استالین مسوولیت تعداد بیشتری از مرگ افراد را در زمان صلح به عهده داشت. دوران او یک دوران پرمصیبت برای کشور چین بود. به خصوص اینکه دوران انقلاب فرهنگی (با نام رسمی انقلاب عظیم فرهنگی زحمت‌کشان) مائو همراه با ترور و وحشت عمومی، هرج و مرج و بی قانونی و لاجرم تنزل اقتصادی و کاهش سطح معاش مردم بود. چنانکه به نظر می‌رسد هنوز ارواح شریر آن دوران به آسیب و آزار در جامعه امروز چین نیز مشغول هستند.به این معنی که حوادث آن دوران برای بسیاری از بازماندگان از جمله رهبران سیاسی چین یک کابوس عظیم به حساب می‌آید. به عنوان یک مورد به سابقه همان آقای بو ژیلای که نام او در افتضاح اخیر نیز مطرح است می‌پردازیم.

لیو شائوچی ،از سال ۱۹۵۶، حزب کمونیست چین به دلیل فقدان تجربه کافی در جریان رهبری اقتصادی و نوسازی چین اشتباهاتی مرتکب شد. در قحطی چهار سالهٔ ۱۹۵۸ الی ۱۹۶۱ طی به اصطلاح جهش بزرگ به پیش ۳۸ میلیون انسان تلف شدند. رژیم مائو در آن سال‌ها محصولات زراعی کشور را مصادره کرده و آن‌ها را به اروپای شرقی که زیر کنترل کمونیست‌ها بود در برابر دریافت جنگ‌افزار و حمایت سیاسی صادر می‌کرد. مواد غذایی و پول همچنین برای حمایت از نهضت‌های ضد استعماری و کمونیستی به آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین ارسال می‌شد. قتل‌عام توده‌وار در مقیاس «جهش بزرگ به جلو» چیزی بود که مائو خود را برای آن آماده کرده بود.

در اوایل دهه ۱۹۶۰ مائو به دلیل تصمیمات مرگبار اقتصادی خودش به سرعت زیر سایه لیو شائوچی، رئیس‌جمهور رفت. . تصمیم لیو شائوچی، رئیس‌جمهور برای تغییر مسیر اقتصاد به ثمر نشست و بر محبوبیتش افزود. او تصمیم گرفت به کمک دنگ ژیائوپینگ، مائو را وادار به بازنشستگی کند. مائو در ضدحمله خود، انقلاب فرهنگی چین را براه انداخت اما هدف، سرنگونی لیو شائوچی از سمت رئیس‌جمهوری بود. انقلاب فرهنگی در واقع برای تصفیهٔ دیگر مسئولین حزب کمونیست طراحی شده بود تا حزب مرعوب شده و رهبری مائو تضمین شود. در واقع مائو آن رویداد را به عنوان یک «تصفیهٔ بزرگ» به‌شمار آورد. اهداف اصلی او آن رهبران حزبی بودند که فکر می‌کردند تلاش‌های مائو در اشتراکی کردن و صنعتی کردن در جهش بزرگ به جلو یک فاجعه بوده‌است. چندین چهره میانه‌رو از حزب کمونیست چین اخراج شدند.

مهم‌تر از همه در میان آن‌ها لیو شائوچی بود که مدت‌ها چه در حزب و چه در ارتش جانشین فرمانده بود. اما وی دچار چندین اشتباه بزرگ شد، از جمله اعتراف به سیاست‌مداران شوروی در این باره که ۳۰ میلیون چینی طی ۱۹۵۸–۱۹۶۱ در اثر کمبود مواد غذایی مرده‌اند. لیو همچنین به‌طور علنی از قربانیان قحطی عذر خواهی نموده و با موفقیت بر کاهش مصادرهٔ محصولات زراعی و سایر مواد غذایی پافشاری کرد.

وی در زمان زندگی در شوروی از الگوی شکست خورده دولتی کردن کشاورزی درس گرفت و در زمان تسلط مائوئیست‌ها همراه با لئو شائوچی، که عملا رییس‌جمهور بود، مانع اجرای سیاست مشابه در چین گردید. در مقابل آن، زمین‌های کشاورزی به کشاورزان اجاره داده شد و امکان برقراری بازار برای فروش محصولات کشاورزی و دامی را فراهم ساخت. این جمله مشهور از او است: «مهم نیست گربه سیاه است یا سفید، تا مادام که موش می‌گیرد باید گربه خوبی تلقی شود.» به این معنی که کشاورز باید بتواند تولید بیشتری انجام دهد تا برای کشور مفید باشد، ریزه‌کاری‌های ایدئولوژی او چندان مهم نیست. همین فلسفه را در سایر موارد نیز به کار برد. به این معنی که به یارانش یاد داد که به جای اصالت قائل بودن برای تحکم و الزامات آموزه‌های ایدئولوژی باید در جهت‌هایی گام بردارند که به نفع مردم چین باشد و وضع زندگی آنها را بهبود بخشد. این تمایل بود که این دو را در معرض انتقام‌جویی گاردهای سرخ قرار داد.