از کاشان تا کاناری ؛ جزایر قناری 

نویسنده: امین الله رشیدی
مقدمه : محمد ابراهیم باستانی پاریزی
ناشر: سنایی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 415
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1372 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : نو

مروری بر کتاب

مصور

محتوی گزارش سفرهای متعدد مولف به کشورهای اروپایی تا جزایر قناری با چاشنی طنز و انتقاد و شعر و موسیقی

من متولد 4 اردیبهشت 1319 در شهر کاشان هستم. مادرم، دختر «پرتو ادیب بیضایی» اهل شعر و ادب بود. او اعتقاد داشت فرزندانش حتما باید حرفه‌های مختلفی را تجربه کنند و هنری داشته باشند تا اگر در آینده شغل اداری یا دولتی و به اصطلاح پشت میز نشینی به دست نیاوردند، بتوانند گلیم خود را از آب بیرون بکشند. از این رو در تابستان‌ها و در تعطیلات مدارس ما را سر شغل‌های مختلف فرستاد؛ در تعطیلات تابستانی کلاس دوم دبستان در دکان حلوایی مشغول به کار شدم.

آن زمان کسبه حلوا فروش بازار این شعر را در میان خود می‌خواندند:

هیچ کس بر پیش خود، چیزی نشد
هیچ آهن، خنجر تیزی نشد
هیچ حلوایی نشد استاد کار
تا که شاگرد شکر ریزی نشد

تابستان دیگر در نجاری و تابستان سال بعد به مغازه نقاشی قالی رفتم.در میان این کارها چون نقاشی با ذوق من سازگار بود این هنر را ادامه دادم.. استاد اول من «محمد دبیر الصنایع» بود که چند دار قالی داشت و نقاش خوبی هم بود. دبیر الصنایع لقبی بود که به واسطه بافتن قالی‌های نفیس برای اتاق‌های کاخ سعد آباد به وی داده شده بود. محمد دبیر الصنایع هم نقاش بود و هم به خوبی تار می‌نواخت و من مقدمات موسیقی را نزد او فرار گرفتم.

البته ناگفته نماند که نقاشی را ادامه دادم و خیلی زود به مرحله طراحی هم رسیدم. چند نمونه از کارهای من در کتاب سوم من «ایران در رهگذر زمان» دیده می‌شود. و بعد هم پیش استاد «حسن خان کاشانی» کار نقاشی را ادامه دادم. تا این‌که به تهران آمدم و به هنرستان موسیقی رفتم.