از کاخ شاه تا زندان اوین

از کاخ شاه تا زندان اوین

نویسنده: احسان نراقی
مترجم: سعید آذری
ناشر: رسا
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 544
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1372 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

آخرین مصاحبه های شاه درباره انقلاب ، قبل از ترک ایران

احسان نراقی نویسنده و جامعه‌شناس ایرانی است و تنها ایرانی است که معاون یونسکو بوده‌است. او از نوادگان ملا احمد نراقی و ملامهدی فاضل نراقی می‌باشد.نراقی تحصیلات مقدماتی را تا کلاس یازدهم در مدرسه پهلوی کاشان و به گفته خودش تحت تربیتی متمایل به غرب گذراند. سال دوازدهم را نیز در دارالفنون تهران به پایان رساند. ابتدا دوسال در دانشگاه تهران به تحصیل حقوق پرداخت و سپس به توصیه پدرش برای ادامه تحصیل راهی سوئیس شد.

او لیسانس جامعه شناسی را از دانشگاه ژنو دریافت نمود و پس از دوسال اقامت در تهران، موفق به اخذ بورس تحصیلی در مقطع دکترا از دانشگاه سوربن فرانسه گردید. او که از منسوبان فرح پهلوی بود و با وی روابط خانوادگی داشت، سالها به عنوان مشاور فرح دیبا فعالیت می‌نمود. او در اواخر رژیم پهلوی هشت نشست خصوصی نیز با محمدرضا شاه پهلوی داشت و به مشاوره او پرداخت.

 در این کتاب، آقای نراقی موفق شده است. به یمن مصاحباتی که تا مرحله نهایی خود پیش رفته است. با هنری که خاص اوست. شاه را عریان در شرایط واقعی زندگی‏اش، در پریشانی و آشفتگی ‏اش ترسیم کند. و بدین ترتیب شاه به دور از زیور و تجمل بزرگ‏تر به نظر می‏ رسد... کسانی که احسان نراقی را می‏ شناسند می‏ دانند تا چه حد ظرافت فکری به او شجاعت انتقاد می ‏دهد بدون اینکه به بی‏ اعتبار کردن موضوع بی انجامد. به او اجازه بازشناسی ضعف‏ های انسان را می‏ دهد. بی ‏آنکه آنها را به تحقیر تبدیل کند. و نیز به او اجازه به تصویر کشیدن وقایع را می‏ دهد بدون اینکه به وسیله ایدئولوژی‏ سازی که پیچیدگی ‏های روحیه انسانی و کاردانی سیاسی را ضعیف می ‏کند گرفتار شود.

هنگامی که احسان نراقی در بند انقلابیون اسیر بود. مسلماً برای او سخت بود که از مواضع و ایده‏ هایش دفاع کند. چرا که او از مدل لیبرال آمریکای شمالی انتقاد کرده بود و با کمونیسم نیز به سختی برخورد کرده بود و در نتیجه می‏ نویسد: »روشنفکران مارکسیست مرا مزاحم می ‏دانستند و اسلامی‏ ها هم علی‏رغم اینکه از تحلیل‏ های من استفاده می‏ کردند، اصلاح ‏طلبی و عدم موافقتم با تندروی‏ هایشان را نمی ‏پسندیدند.

 او در این کتاب صفحات تحسین‏ آمیزی از اسارتش رقم می‏ زند. او اسارت را به یک آزمایشگاه انسانی واقعی بدل می‏سازد و در آن به انسان‏ ها با توجهی دلسوزانه می‏ نگرد و فعالیت سیاسی گذشته آنها را از خلال انگیزه ‏های روحی شان تحلیل می‏کند و این چیزی است که رفتار و کردار آنها را به خوبی قابل درک می‏ کند.