از قفقاز تا پرسپولیس

نویسنده: ژان دیولافوا
مترجم: محمد مجلسی
ناشر: دنیای نو
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 342
اندازه کتاب: رقعی سلفون - سال انتشار: 1393 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

تصاویر گلاسه

کتاب حاضر، داستان‌های بسیار جذاب سفرهای خانم «دیولافوآ»، این زن دانا و نکته‌سنج است و همچنین گزیده‌ای از عکس‌های خانم «دیولافوآ» در آن است که مخاطب را بیشتر با اوضاع‌واحوال ایرانیان در آن روزگار آشنا خواهد کرد. «ژان دیولافوآ» داستان‌نویس و روزنامه‌نگار و درعین‌حال عکاس و هنرمند، داستان سفر خود به ایران را به رشته تحریر درآورده است.

مادام ژان دیولافوا همسر مارسل اوگوست دیولافوا ، مهندس راه و ساختمان و باستان‌شناس فرانسوی بود و به همراه همسرش از سوی دولت فرانسه برای انجام کاوش‌های باستان‌شناسی سه بار به ایران سفر کردند. اولین مسافرت آنها در سال ۱۸۸۱ به بنادر جنوبی ایران صورت گرفت. مادام دیولافوا مطالعات و مشاهدات اجتماعی و یافته‌های باستان‌شناسی همسرش را به صورت یادداشت‌های روزانه جمع‌آوری کرد و در دو کتاب جداگانه انتشار داد. 

او در سال‌های 1880 و 1881 در دوران سلطنت ناصرالدین‌شاه از راه قفقاز به ایران که هنوز حال و هوای داستان‌های هزار و یک‌شب را داشت، سفر کرد. خانم «دیولافوآ» در این سفرهای پرخطر و پرماجرا سوار بر اسب از این منزل‌به‌منزل بعدی می‌رفت و شرح این خاطرات را با حکایت‌ها و روایت‌هایی که خوانده یا از این‌وآن شنیده بود، می‌آمیخت.

مادام ژان دیولافوا همسر مارسل اوگوست دیولافوا (۱۸۴۳ـ ۱۹۲۰)، مهندس راه و ساختمان و باستان‌شناس فرانسوی بود و به همراه همسرش از سوی دولت فرانسه برای انجام کاوش‌های باستان‌شناسی سه بار به ایران سفر کردند. اولین مسافرت آنها در سال ۱۸۸۱ به بنادر جنوبی ایران صورت گرفت. مادام دیولافوا مطالعات و مشاهدات اجتماعی و یافته‌های باستان‌شناسی همسرش را به صورت یادداشت‌های روزانه جمع‌آوری کرد و در دو کتاب جداگانه انتشار داد

مادام ژان دیولافوا در سبک های معماری شرق و غرب و ارتباط آنها با یکدیگر مطالعه می کرده و متعاقب آن در پیوستگی اسلوب ابنیه ی قرون وسطی با اشکالاتی مواجه شده است. مخصوصا بیشتر در صدد حل این مساله بوده است که آیا سبک معماری دوره ی ساسانیان در معماری دوره ی اسلامی سرایت و نفوذی داشته است یا نه؟ چون در اروپا از تحقیق و مطالعه ی کتب به نتیجه نمی رسد تصمیم به مسافرت به کشورهای شرقی مخصوصا ایران گرفته می شود تا از مشاهده ی ابنیه ی باقیمانده ی باستانی به هدف خود برسد.

اولین مسافرت آنها در سال ۱۸۸۱ به بنادر جنوبی ایران صورت گرفت. مادام دیولافوا مطالعات و مشاهدات اجتماعی و یافته‌های باستان شناسی همسرش را به صورت یادداشت‌های روزانه جمع‌آوری کرد و در دو کتاب جداگانه انتشار داد. به کمک پزشک فرانسوی ناصرالدین شاه یعنی دکتر تولوزان (Tholozan) توانستند موافقت شاه را برای کاوش در شوش کسب کنند . سرانجام طی تشریفاتی که ناصر الدین شاه در فرمان خود به ظل السلطان حاکم وقت اصفهان و خوزستان متذکر گردید ، کاوش فرانسویان در شوش رسماً در سال 1885 م . / 1303 هـ . ق آغاز شد به شرط آن که به مقبره‌ی دانیال نبی آسیبی نرسانند و هرچه فلز گرانبها یافت شد از آن دولت ایران باشد اما چیزهای دیگر نصف نصف بین دو دولت تقسیم شود.

این زوج ابتدا به بررسی و شناخت منطقه پرداختند و کتابی به نام هنر باستانی ایران(l'Art antique de la perse) را در پاریس منتشر کردند. انتشار این کتاب سبب شد بتوانند هزینه‌ی لازم برای کاوش بیشتر را از موزه‌های فرانسه به دست آورند...