از دیوان شیوا

نویسنده: محمود تندری
ناشر: فردوسی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 232
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1337 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو ؛ لبه بالایی جلد کتاب سائیدگی دارد

مروری بر کتاب

قصائد و غزلیات

محمود تندری شیوارملقب به صمصام‌السلطان. علوم ادبی و عربی را از استادان قم فرا گرفت. از آن پس به خدمات دولتی استغال ورزید. شیوا در هنرهائی چون نقاشی ، خاتم‌کاری ، قاب‌سازی و مشبک‌کاری استادی و مهارت داشت. از دیگر خصوصیات او مهارت در تیراندازی و شکار بود. شیوا در سرودن شعر توانا بود و در قصیده‌سرائی از سبک شعرای خراسانی (ترکستانی) و در غزل از شیوهٔ شعرای عراقی پیروی می‌کرد.

وی در سال‌های پایان عمر انجمن ادبی قمرا تأسیس کرد و در تربیت شاعران شهر خود کوشید. در قم درگذشت و در صحن حضرت معصومه (س) پایین ایوان آئینه به خاک سپرده شد. از آثار او : "تحفه‌الراغب الی المسجد‌الصاحب"؛ "خردنامه" ، شعر؛ "کتاب سیاه"؛ "دیوان" شعر که به همت تقی رزاقی طبع و نشر شد.

يک دل مرا و بسته ی آن طرهٔ دوتاست
از قید دام سلسله مویان ، دگر رهاست

الا بتر ز دوست ، کجا صید می‌شود
مرغی که آشیانهٔ او عرش کبریاست

ای خواجه کم مبین به گدایان کوی دوست
کاین‌جا مقام خواجه، کم از رتبه ی گداست

از قدسیان بام سماوات هر صباح
رندان باده نوش خرابات را صلاست

بر سر برهنگان مزن ای با کلاه طعن
کان را که بر کله زده این قوم پشت پاست

غافل مشو که خاک نشين دیار عشق
بیرون ز حد آب و گلش فقر دل‌فزاست

در عرض و طول کشور جان‌پرور سخن
(شیوا) بمان که سکهٔ دولت به نام ماست