اورفه سیاه

ارفه سیاه

نویسنده: ژان پل سارتر
مترجم: مصطفی رحیمی
ناشر: نیل
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 87
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1351 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو

مروری بر کتاب

سخنی در باره شعر سیاهپوستان

شارعان انگلیسی زبان افریقا، ما را با جهان کاملا متفاوتی آشنا می‌کنند.کسی که با دنیای زنگی‌گری آشنا نباشد، معمولا بدان وقعی نمی‌نهد.مفاله‌لی می‌گوید:«در جوامع چند نژادی ما...زنگی‌گری بیشتر کلامی معنوی و آیینی است»این سخن در مورد ول سوئینکا ، شاعر نیجریه‌ای کاملا صادق است.آنجا که او به پندار یک ببر طعنه می‌زند تا از ببر سانی خویش دفاع کرده باشد این برداشت البته چندان منصفانه نیست ولی یافتن ریشه‌های آن آسان است.فی المثل ذوق و سلیقه اینگونه جنبش‌های ادبی بیشتر به فرهنگ پیشین فرانسه متمایل است تا آنگلو ساکسون و پیداست که استعمارگران با گرایشهای معنوی، مضامین باشکوه گذشته خود را به آنها تحمیل کرده‌اند.

بریتانیانه تنها از شیوه«جذب» فرهنگی پیروی نکرده بلکه عملا به هیچگونه شیوه فرهنگی دست نیازیده است.بنابراین در مقایسه با افریقای فرانسه زبان، از نظر گاه احساسی و اندیشه واکنش کمتری از خود نشان داده است به همین سبب زمان بیشتری لازم بود تا نسل افریقای غربی آنقدر رشد کند تا بتواند با اطمینان و روانی تمام به انگلیسی چیز بنویسد.زمانی که سنگور و دیگران در مجلات ادبی پاریس آثار خود را عرضه می‌کردند، نیجریه و غنا تقریبا چیزی نداشتند ارائه کنند، مگر اشعاری که هنوز تحت تاثیر شعارها و دعاهای مبلغین مذهبی بود:

نیاکان ساده من
با ایمان کودکانه‌ای به همه‌چیز اعتقاد داشتند
این برایشان بس گرانبار بود
و فرزندانشان چه چیزها که از دست ندادند
آنان همچنان مسحور اباطیل جادوگران بودند
و بتشان را چنان می‌پرستیدند که گویی بر حق است