آگراندیسمان

آگراندیسمان

نویسنده: میکل آنجلو آنتونیونی
مترجم: علی ادیب راد
ناشر: قصیده
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 224
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1385 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

مصور

فیلمنامه

آگراندیسمان اولین فیلم آنتونیونی در خارج از ایتالیا بود. فیلمی که بی‌گمان می‌توان آن را کامل‌ترین اثر او نام نهاد. اثري كه به جريان نئورئاليسم روح تازه‌ای بخشيد. (البته آگرانديسمان را نمی‌توان به شكل مطلق يك اثر نئورئاليستي دانست). يك داستان آرژانتيني از خوليو كورتاسار، با موضوع مواجه انسان بر سر دو راهی واقعیت و خیال که بیننده را همراه با خود به رادیکال‌ترین سطح پژوهش در زمینه هستی شناختی می‌برد.

در آگرانديسمان عكاسي كه شخصيتِ خاص آثار آوانگارد آن زمان بود و در زندگي خود به مفهوم نيستي و هيچ بودن رسيده، در حين عكاسي، ناخواسته صحنه‌ای را برداشت می‌کند كه بعدها در حين ظهور نگاتیو نمايانگر يك صحنه قتل است. فيلم به‌اندازه‌ای پيچيدگي را با زبان هنر بيان می‌کند كه در سكانسي كه عكاس بار ديگر به سراغ محل جنايت می‌رود و می‌بیند كه جسدي وجود ندارد، مخاطب را مجاب به بازبینی فيلم می‌کند.

آنتونیونی در این فیلم با مفاهيم روز چنان احساس قرابت و نزديكي می‌کند که به اوج نگاه عینی خود در هارمونی با تصویرش می‌رسد. در آگرانديسمان با دو موضوع اصلی درگير می‌شویم: عدم يا وجود، واقعيت يا توهم. عکاس در «آگراندیسمان» می‌خواهد با بزرگنمایی تصویر به واقعیت پی ببرد اما هرچه جلوتر می‌رود به جای نزدیک شدن به حقیقت، از آن فاصله می‌گیرد. بالاخص وقتی كه متوجه می‌شود در نگاتیوهای ظهوری‌اش ديگر اثری از جسد نيست که کنایه‌ای است از شكست باورهاي انساني و حس نااميدي، تنهايي و ياسي كه در آن زمان در جامعه‌های مدرنی مثل امريكا حاكم بود.

به راستی چرا نگاتيوها پاك شدند؟
چرا دوباره عكاس به صحنه جنايت برگشت؟
و جنازه؟
جنايتي كه نمی‌دانیم ماهيت آن چيست؟!

آنتونیونی خود درباره واقعیت می‌گوید: “من نمی‌دانم واقعیت چیست. واقعیت همیشه از ما می‌گریزد و بی‌وقفه تغییر شکل می‌دهد، هنگامی که به نظر می‌رسد به آن دست‌یافته‌ایم، موقعیت از قبل تغییر یافته است. با نگاهی ريز بينانه در آگرانديسمان و بخصوص شاهكار سكانس پاياني فيلم به خوبي می‌توان دريافت كه چرا آنتونیونی يك وزنه سنگين نه تنها در تاريخ سينما بلكه در کلِ تاريخ هنر است.

آگرانديسمان با اينكه جايزه بزرگ جشنواره فيلم كن را به ويترين جوايز بی‌شمار آنتونيوني اضافه كرد بااین‌حال، به دليل عدم وجود يك شخصيت دايناميك در فيلم، خاص پسند بوده و هست. فیلم در بسیاری از کشورها از جمله فرانسه و ایتالیا با استقبال منتقدان روبرو شد و حتي زبان تحسين بزرگاني همچون برگمان را نيز برانگيخت و جاودانه شد. حالا آگراندیسمان در كنار بهترين آثار بزرگاني همچون تروفو، فدریکو فلینی، آلن رنه و لوییس بونوئل و… در صدر آثار روشنفكرانه و مدرن تاريخ سينما قرار گرفته است.