آواز پری ها

آواز پری ها

نویسنده: پری زنگنه
ناشر: کتاب سرا
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 285
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1395 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : نو ؛ صفحه اول نوشته دارد

مروری بر کتاب 

مصور

«نت‌ها برای کسانی که زبان موسیقی را آموخته‌اند، در گوش بینا و نابینا یک صدا دارند. صرف بینا بودن کمکی به فراگیری موسیقی به کسی که استعداد نداشته باشد نمی‌کند، همچنان که نابینا بودن مانعی برای هنرآموز مستعد موسیقی نیست....

اطلاعات مهمی در این کتاب عرضه شده؛ درباره شخصیت‌های هنری و موسیقایی، مراکز و مدارس و آموزشکده‌ها، تحولات و تاریخ حوادث موسیقی، چگونگی بسط و گسترش دانش و حرفه موسیقی در دوره جدید، رابطه موسیقی و موسیقی دانان با رسانه ها به ویژه رادیو و تلویزیون، و دیگر تجارب و خاطرات و دستاوردهای مهم آمده است.

بخش اول کتاب با عنوان «من و آواز» به علت روی آوردن به آواز و موسیقی، رفتن به هنرستان موسیقی در سال 1339 و شرکت در درس استادان بزرگی چون اولین باغچه بان و نصراله زرین پنجه را توضیح می‌دهد. بخش دوم کتاب «بازتاب صدای من» درباره گسترش و توسعه کار موسیقی و آواز در جهان است.بخش سوم «موسیقی علمی در ایران» تاریخ تحولات موسیقی علمی از دوره قاجاریه تاکنون است. استادان موسیقی، مراکز موسیقی و نقش موسیقی در تئاتر را توضیح می‌دهد.
در پایان کتاب مجموعه تصاویری از خانم پری زنگنه و لوح تقدیرهای ایشان آمده است.

پریرخ شاه‌یلانی مشهور به پری زنگنه (زاده ۱۳۱۸)، خواننده ایرانی در سبک اپرا است.از جمله فعالیت‌های او، می‌توان به کار بر روی موسیقی محلی و فولکوریک ایران اشاره کرد. پری زنگنه که بینایی خود را در یک سانحهٔ رانندگی از دست داده است، از کنسرواتوار عالی موسیقی تهران در رشتهٔ اپرا فارغ‌التحصیل شده است. علاوه بر خوانندگی، پری زنگنه در سفر تحصیلی خود به ژاپن، متوجه استعداد خود در هنر گل‌آرایی هم شد و آن را فراگرفت و در بازگشت به ایران نمایشگاه‌های گل‌آرایی نیز برگزار کرد.

در سال ۱۳۴۹ در یک حادثهٔ ساده رانندگی و پرتاب خرده شیشه‌های اتومبیل پیکان، بینایی خود را از دست داد. اما تنها پس از وقفهٔ کوتاهی به فعالیتهای خود ادامه داد. صدای او در محافل هنری مهم جهان از جمله تالار الیس تالی در لینکن سنتر نیویورک، هربست در سانفرانسیسکو، دانشگاه هاروارد در بوستون، سل گو در پاریس، هرکولس در مونیخ، و تالارهایی در سرتاسر ژاپن پخش شده است.

مسافرت‌های زنگنه در سرتاسر ایران به منظور آشنایی با موسیقی محلی ایران بوده است. از اجراهای معروف زنگنه سولیست بودن در سمفونی شماره ۹ بتهوون است که توسط ارکستر سمفونی فورت لادردل در فلوریدا اجرا شد. بازسازی علمی ترانه‌های بومی و محلی ایران و اجرای آن به سبک کلاسیک از کارهای شاخص او به شمار می‌رود.

او برای کودکان چندین کتاب تألیف کرده و مقالات و ترانه‌های متعددی منتشر ساخته است. فرهنگ جامع «آوای نامها از ایران زمین» که مهمترین نام نامه در زبان فارسی بشمار می‌رود، حاصل عمر ایشان است و تدوین آن حدود پنج سال به طول انجامیده است. از کتاب‌های دیگر او می‌توان به «پری لالایی‌ها، سروده‌های پری زنگنه برای همه سالان» و «سخنی به خوشی: حرف‌هایی بزرگ در کتابی کوچک» اشاره کرد.

او هم اکنون در حال نوشتن کتابی با عنوان «شما هم با من آواز بخوانید» می‌باشد. از فعالیت‌های وسیع اجتماعی زنگنه در جهت بهبود وضعیت نابینایان می‌توان به برگزاری کنسرت به نفع سازمان‌های فرهنگی نابینایان در سراسر ایران و جهان اشاره کرد. خانم زنگنه عنوان بین‌المللی «سفیر حسن نیت» را دریافت کرده‌اند و از جمله مسئولیت‌های او، ریاست روابط فرهنگی و اجتماعی نابینایان ایران بوده است. در سالهای پس از انقلاب، فعالیت‌های او در ایران به کنسرت‌هایی ویژه بانوان اختصاص دارد.

...زمانی که تدریس آواز را شروع کردم، احساس کردم هنرجویان امروز آواز چون به کلاس‌های خصوصی می‌روند وقت ندارند که به تمام مسائل ظریف آواز و پیشینه این هنر واقف شوند.

آموزشگاه‌ها هم تقصیر ندارند، کلاس‌های شخصی معمولا به شاگردانشان اصول را می‌آموزند. بنابراین دست به نوشتن این کتاب زدم که سال‌های زیادی از من وقت گرفت و کار دشواری هم بود. در این کتاب آنچه به یک شاگرد کنسرواتوار آموزش داده می‌شود، به صورت خودآموز آواز آورده‌ام. اما در انگیزه‌ای دیگر مربوط به این است که هر چقدر از آواز زنان و ممنوعیت آن بیشتر می‌گذشت من را بیشتر تشویق می‌کرد به آنچه در گذشته بر من رفته است، بگویم. شروع زیبایی که داشتم و به هنرستان عالی موسیقی رفتم برای دل خودم بازگو کنم.»

او ادامه می‌دهد: «همان‌طور که در کتاب هم نوشتم، دوست داشتم دوباره بخوانم؛ متاسفانه پیش از آن‌که سن و سلامت به ما خوانندگان زن اجازه نخواندن را بدهد، محدودیت‌هایی ایجاد شد. وضعیت برای من چنین شد ولی من با آموزش و تجدید خاطرات، خودم را خوشحال کردم و نگذاشتم این هنر از من دور شود. زمانی که فرد به بازنشستگی برسد خود به‌خود این مساله به آن فرد تحمیل می‌شود ولی وقتی در شکوفایی به کم کاری برسد برای فرد دلپذیر نیست.»

به گفته این خواننده، انتخاب نام این کتاب به دلیل تاثیری است که می‌تواند روی مخاطب بگذارد. او دراین باره می‌گوید: «من به یاد خاطرات خوش هنرستان و به یاد شروع بسیار زیبایی که در ایران داشتم و یادآوری خاطره آن، اثر را نوشتم و اگر بخواهم به طنز بگویم، هر کسی این کتاب را بخواند صدایش تبدیل می‌شود به آواز پری‌ها به خصوص به شاگردهای هنرستان توصیه می‌کنم آن را مطالعه کنند.»

این خواننده اپرا معتقد است که خبر خوش این است که حتی در همین محدودیت، کلاس‌های اپرا باعث تعجب است که چقدر هنرجو دارند و چه گروه‌های خوبی در ایران درست شده‌اند که باعث دلگرمی است و این نشان می‌دهد که هنر زمان نمی‌شناسد و ناکامی‌ها و نامرادی‌ها باعث رونق می‌شود.

زنگنه می‌افزاید: «گروه‌هایی از خانم‌ها را در این مقطع می‌بینیم که با وجود این‌که نمی‌توانند با فکر تجارتی و شهرت پیش بروند و می‌دانند این فعالیت نه پول و نه شهرتی دارد اما به طور جدی به دنبال آموزش این هنر هستند. کلاس‌های آواز خانم‌ها بسیار ارزشمند است و گروه‌هایی عالی ایجاد شده‌اند. طبیعی است که پس از گذشت ۳۰، ۴۰ سال مردم باید ترقی کنند.»

او همچنین گفت: «در این دوره که هنرهای بسیاری وجود دارد و نمی‌توان در همه زمینه‌ها حرفه‌ای شویم، همین که اطلاعاتی داشته باشیم که از ما افرادی قابل معاشرت می‌سازد، کمک می‌کند تا با مردم در هر زمینه‌ای صحبت کنیم و از معاشرت با دیگران لذت ببریم. آواز هم به عنوان شاخه‌ای از هنر است و به عنوان یک شاگرد اقدام به نوشتن کتاب کردم که هر چه یاد گرفتم به همه یاد بدهم.»