در این داستان ها، با نویسنده متفاوتی سرو کار داریم که با نگاه و زبانی نو با ذهنی فارغ و آزاد از کلیشه های مرسوم، به تماشای جهانی ملموس و آشنا و مناسباتی به دیرینگی زمان نشسته است با دریچه تازه ای که یک زاویه غریب و بکر باز می کند به آنچه در زیر غبار تلخی از روزمرگی فرو مانده است تحرک و شیرینی تازه ای می بخشد و با به آن چهره های زنانه بی شکل و بی جان مانده ای که در پس زمینه ی معرکه در جا می زنند مجال و امکانی می دهد تا به میان ماجرا بیایند و تشخیص و هویت از دست رفته خود را پیدا کنند....

در داستان آمده بودم با دخترم چای بخورم، شخصیت اصلی قصه، زنی جوان است که سال ها پیش پدرش را از دست داده و در کنار مادرش، “پروانه”، زندگی پر فراز و نشیب و لحظات خوشی را پشت سر گذاشته است. وی در سال آخر دانشگاه خود، به مهران علاقه مند گشته و با او پیمان زناشویی می بندد. مهران در طول زندگی مشترک شان، همواره به شغل فیلم نامه نویسی پرداخته و از این طریق، کسب درآمد می کند اما هیچ توجهی به همسرش نداشته و مدام با نوشتن و هم چنین، پرداختن به فعالیت شغلی اش، از او دوری می نماید.

زن قصه به بازیگری علاقه داشته و همین موضوع، عامل اصلی جدایی و طلاقش از همسرش می شود؛ ولی دو سال پس از طلاق، مهران از او می خواهد تا پیشنهادش را جهت ایفای نقشی در یکی از فیلم نامه هایش، بپذیرد. به دنبال دیدار مجدد شخصیت اصلی قصه با همسر سابقش، خاطرات تلخ گذشته مجددا در ذهن او زنده شده و روایت هایی خواندنی را به وجود می آورد....