بالا رفتیم ماس بود پایین اومدیم دوغ بود. نه‌بابا کشکِ خالی بود. راستی زندگی بیشتر از اونی که گذراندنی باشه دیدنیه....نه کتاب می‌خونن، نه وضعیت خودشون رو علاقه دارن بشناسن. از این زندگی سختی که دارن هیچی دَس نیاوردن، شعورشون هنوز اندازهٔ یه بچه‌س. اینا همه نتیجهٔ ناامیدی و نادونیه... آدم توی لجن زندگی کنه اما ندونه لجنه...

ناصر مؤذن نویسنده، مترجم و ناشر معاصر است. وی از نویسندگان پیشروی دهه چهل و پنجاه در جنوب کشور بود. او از نویسندگان نوگرای دهه‌های ۱۳۵۰ و ۱۳۶۰ است مهم‌ترین بخش ادبیات اقلیمی تلاش نویسندگان جنوب کشور است، داستان‌هایی که دربارهٔ فرهنگ و طبیعت جنوب نوشته شده‌است. غالب این نویسندگان برخاسته از طبقهٔ متوسط شهری هستند و بدین ترتیب مکتب قصه‌نویسی خوزستان پدید می‌آید....

قصه‌های ناصر تقوایی، احمد محمود، مسعود میناوی، ناصر مؤذن، محمد ایوبی، پرویز زاهدی، پرویز مسجدی، عدنان غریفی، نسیم خاکسار و بهرام حیدری دنیای داستان‌های فاکنر، همینگوی و کالدول را پیش چشم ما می‌گذارد.ناصر مؤذن، یکی از اعضای هیئت نمایندگی حزب توده ایران بود.

سبک نگارش مؤذن شبیه نوشته‌های ماکسیم گورکی است. از جمله آثار او می‌توان به داستان «شب‌های دوبه‌چی» (انتشار در سال ۱۳۵۰ ه‍. ش) اشاره کرد که به جامعهٔ جنوب، خارجی‌ها و کارمندان و کارگران شرکت نفت می‌پردازد. از دیگر آثار وی مجموعه داستان‌های «رقص در انبار» در سال ۱۳۵۲ ه‍.ش و داستان «آفتابگردان» در سال ۱۳۵۵ ه‍.ش است.