هایدگر و مرگ

نویسنده: پل ادواردز
مترجم: مهرداد پارسا
ناشر: شوند
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 214
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1396 - دوره چاپ : 1

مروری بر کتاب

در باب امکان ناممکنی دازاین در هستی و زمان

هایدگر به رغم پایبندی و تاکید ویژه‌اش بر مسئله‌ی هستی، در بخش مهمی از هستی و زمان به نقش محوری مرگ و تاثیر نفی کننده‌ی آن بر هستی دازاین می‌پردازد. محوریت مرگ در کتاب هایدگر به این دلیل است که به رغم کارکرد پایان بخش‌اش امکانی را برای پرداختن به سرآغازها و خاستگاه‌ها فراهم کرده و از این رو سیر وجودی دازاین را از آغاز تا پایان ترسیم می‌کند. مرگ بنیادی است که آدمی را به بی‌بنیادی فرا می‌خواند و البته جای آن‌که نی معنا باشد، جلوه‌ای است از کلیت معنا در بازیافتی هستی شناختی.

مرگ اندیشی در نگاه هایدگر و تأثیر آن بر معنای زندگی ناشی از رابطه انسان با هستی و هستی معطوف به مرگ اوست. هایدگر مرگ اندیشی را مختص دازاین اصیل دانسته و زندگی اصیل را معنادار می داند. او اندیشه مرگ را نیرویی برای گسست از پوچی روزمرگی و معناداری زندگی به شمار می آورد. در مواجهه با نیستی و تکاپو در میدان مرگ آگاهی دازاین قادر به کسب بصیرت نسبت به واقعیت جهان، آزادی و اصالت بخشیدن به زندگی خود و به تبع معنا وجهت دادن به زندگی است.

حفظ هویت فردی، کشف امکانات وجودی دازاین در این دنیا، انتخاب آگاهانه و زندگی متفکرانه و مسئولیت در برابر خود و دیگران از پیامدهای زندگی اصیل و معنادار است. دیدگاه هایدگر در زمینه معنای زندگی دیدگاهی طبیعت باور بود. به نظر هایدگر، معیار بیرونی برای عمل انسانی وجود ندارد و انسان خود آفریننده ارزش هاست. اصالت و ارزشمند بودن در گرو انتخاب و تعیین نشدن توسط معیارهای بیرونی و دیگران است.

به نظر وی آنچه مهم است، در راه بودن است، حتی اگر هدفی به عنوان هدف نهایی وجود نداشته باشد. از دیدگاه هایدگر زندگی معنادار لازمه هستی اصیل است که در آن انسان به دلیل ترس از مرگ و برای رهایی از دلهره ناشی از ترس از مرگ، به زندگی معنا می بخشد