قهرمان دوران

نویسنده: میخائیل لرمانتف
مترجم: کریم کشاورز
ناشر: شرکت سهامی کتابهای جیبی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 266
اندازه کتاب: جیبی - سال انتشار: 1341 - دوره چاپ: 2

کمیاب  - کیفیت :

مروری بر کتاب

قهرمان عصر ما بی شک تصویر است اما نه تصویر یک شخص بلکه این تصویر از روی عیوب و گناهان روز افزون تمام نسل معاصر ما تهیه شده است. شما به من خواهید گفت که انسان محال است تا این اندازه بد باشد اما من هم از شما می پرسم: شما که به وجود آن همه پهلوانان شریر "تراژیک" و "رمانتیک" معتقد بودید چرا اکنون در واقعیت "پچورین" تردید می کنید؟! و اگر تخیلاتی وحشتناک تر و پلیدتر از این تصویر شما را به خود مجذوب و مشغول می کرده، چرا این شخصیت حتی به فرض آنکه حقیقی نباشد، توجه شما را جلب نمی کند؟! نکند به دلیل آن باشد که این تصویر بیش از آنچه شما می خواهید حقیقت باشد؟!

...ممکن است بگوئید که از نمایاندن این حقایق عالم اخلاق بهره ای نخواهد برد، ولی اشتباه می کنید. آنچه تا به حال به مردم شیرینی خورانده اند کافی است و معده ی آنها از این همه شیرینی به هم خورده، اکنون دواهای تلخ و حقایق تند لازم است.

کتاب ضمن باز گو کردن شرایط اجتماعی حاکم بر روسیه تزاری ، حاکی از یک نوع وازدگی محافل روشنفکری است که یکی از خصیصه های دوران انتقال است . قهرمان کتاب پچورین آدم وازده ای است که واژه هایی از قبیل عشق ، مکنونات قلبی ، احساسات و عواطف برایش کسل کننده است .

بعضی از معاصرین لرمانتف به او خرده می گیرند که چرا اسم چنین کاراکتری را ” قهرمان دوران” گذاشته است . مگر نه اینکه تمام کار های وی از رزالت انسانی سر چشمه می گیرد؟ لرمانتف اعتقاد دارد پچورین در حقیقت مشت نمونه خروار آدم های عصر وی است . از این روی این نام را در بر گزیده که نشان دهد  پایمال نمودن ارزش های انسانی ، بدانسان که پچورین مرتکب می شود ، باب روز شده و هر کسی از آنها روی بر تابد نقطه مقابل    ” قهرمان” دوره خویش است : یعنی آدمی منزوی است که به هیچ وجه حنایش در جامعه رنگی ندارد.

شیوه نگارش داستان نیز در نوع خود کاری ابتکاری و بدیع است . ابتدا نویسنده ( و نه ناقل) که خود نیز در کسوت نظامی است با سروان ماکسیم ماکسیمویچ آشنا می شود. این آشنایی بوجود نمی آید مگر برای آنکه وسیله ای باشد تا ماکسیم یکی از خاطرات خویش را با درجه دار همقطارش باز گو نماید. یک سری وقایع اصلی و فرعی اتفاق می افتد ؛ گویا نویسنده مرتب از روایت کننده داستان یعنی ماکسیم می خواهد که داستانش را دنبال کند و بزرگترین طرفی که لرمانتف از این فن و تکنیک در ابتدای داستان می بندد آنست که خواننده واقعا واله و شیفته شخصیت قهرمان دوران یعنی پچورین می شود و به سختی می تواند کتاب را زمین بگذارد.

تامان نام شهری است بندری و بسیار کثیف و پچورین بر حسب انجام وظایف نظامی که به وی محول شده است از این شهر رد می شود. تنها نکته قابل ذکر در این فصل رواج قاچاق در این شهر فلک زده است و در اینجاست که قهرمان دوران از دختری که فکر می کند دلباخته اوست نارو می خورد و اگر بخاطر حزم و احتیاط نبود مسلما زندگی خویش را بر سر این کار می باخت.

از تفلیس با گاری چاپاری حرکت کردم و منزل بمنزل اسب عوض می کردم. تمام بار و توشه سفرم عبارت بود از یک چمدان کوچک که نیمی از آن را یادداشتهای سفر گرجستان گرفته بود ...