سلطان باران

نویسنده: سال بلو
مترجم: عباس کرمی فر
ناشر: اردیبهشت
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 480
اندازه کتاب: رقعی سلفون - سال انتشار: 1363 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو ؛ لبه جلد و عطف کتاب کمی زدگی دارد

مروری بر کتاب 

کتاب حاضر، نوعی رمان سیر و سلوک است. پر از حرف‌های فلسفی و ماجراهای کمیک. داستان مردی است که دنبال معنای زندگی می‌گردد. مردی که همه‌چیز دارد. ثروت، خانواده، پایگاه اجتماعی و غیره ولی از زندگی راضی نیست. در تلاش برای کشف معنای زندگی سر از آفریقا درمی‌آورد و روزهای طولانی را با مردم قبایل دوردست اعماق آفریقا می‌گذراند.

...دیگر فشاری در قفسه سینه ام نبود و آن صدا را نمی شنیدم. صدا محو شده بود. من و چارلی و زنش، با بومی ها و ماشین ها و بقیه تجهیزات کنار دریاچه ای اردو زده بودیم. آب دریاچه نرم و سبک بود و نی ها و خزه ها در آن موج می زد و داخل شن ها پر از خرچنگ بود. تمساح ها لابه لای نیلوفرهای آبی گشت می زدند و دهن شان را که باز می کردند، می دیدم که چقدر این موجودات خیس و لزج می توانند از داخل گرم باشند.

پرنده ها می رفتند تو دهن شان و دندان های شان را تمیز می کردند. با وجود این مردم این نواحی افسرده بودند. دل و دماغ نداشتند. رو درخت ها گل های پرمانندی درآمده بود و نی ها پاپیروس مرا یاد پرهای زینتی مراسم تشییع جنازه می انداختند. بعد از حدود سه هفته که با چارلی و زنش بودم و در کارهای فیلم برداری کمک شان می کردم و سعی می کردم به موضوع علاقه مند شوم، آن حالت دلتنگی دوباره پیدا شد و یک روز عصر باز آن صدای آشنا را شنیدم. دوباره شروع کرده بود به اذیت و آزار من که: می خواهم، می خواهم، می خواهم.

به چارلی گفتم: «نمی خواهم دلخور بشوی، ولی به نظرم این طوری فایده ای ندارد. ما سه نفر، کنار هم، تو آفریقا... این طوری به جایی نمی رسیم.»چارلی سرد و بی احساس از پشت عینک آفتابی نگاهم کرد. کنار آب ایستاده بودیم...

سولومون بلو که بعد ها خود را سال بلو نامید، از تحسین بر انگیزترین نویسندگان کانادایی تبار آمریکا بوده است. او برنده جایزه ی نوبل در سال ۱۹۷۶ و همچنین برنده ی مدال ملی هنر در سال ۱۹۸۸ گردیده.بلو خوب می دانست برای نوشتن رمان، باید به ردپای انزوا، معنویت گسسته و توانایی‌های نهفته‌ی انسان رجوع کند. بلو از شهر محل سکونتش، شیکاگو برای نوشتن الهام می گرفت و ماجراهای زیادی را از آنجا می ساخت.

آثارش بیانگر ترکیبی از فرهنگ بالا دست و پایین دست بود و شخصیتهای ماجرا هایش ترکیبی نیرومند از متفکرانی ایده پرداز و اعتقادات مردمان باهوش خیابان ها بودند.هنگامی که در پاریس مستقر بود بهترین اثرش به نام “ داستان های اوگی مارچ “ را نگاشت.

بلو گرسنه ی مطالعه بود. آن طور که در گزارش ها آمده است ، وقتی که اول بار کلبه ی عمو تم اثر هریت بیچر را خواند ، تصمیم گرفت نویسنده شود.آثار بلو درباره ی طبع نامتجانس تمدن مدرن سخن می گوید.درباره ی خنثی شدن ظرفیت های انسانی در غلبه یافتن بر سستی و تحصیل عظمت و شکوه (و یا دسته کم آگاهی).بلو شاهد کاستی های بسیار تمدن مدرن است و این از ظرفیت نسل دیوانه ، مادی گرا و گمراه این دوران آگاهی می دهد.

شخصیتهای داستانهای بلو ظرفیت قهرمان شدن را دارا هستند اما، در بسیاری از مواقع در برابر نیروهای منفی اجتماع دچار تضاد می گردند.اکثرشان ، یهودیانی اند گرفتار از خود بیگانگی و دگرگون شدگی.درون مایه ی اصلی آثار بلو ، مسئله ی هویت و زندگی یهودیان است.اگرچه خودش از خوانده شدن به عنوان یک نویسنده ی یهودی ناراضی است.همچنین آثارش نمایانگر بهای بالای زندگی در امریکا و شیدایی همراه با نوسان و یکتایی تجربه ی امریکایی است
 لحن نیشداری که در تمام آثارش وجود داشت، سبب بروز انتقاد همگان شده بود.

خود بلو در این باره نوشت: «ناظران اروپایی گاهی مرا یک آدم عجیب و غریب دورگه نیمه امریکایی-نیمه اروپایی فرض می کنند که آثارش سرشار از واگویه های فیلسوفان، تاریخدانان و شاعرانی است که کتاب هایشان را در لانه اش در «میدوست» انبار کرده است. من به طور حتم، یک شخص خودآموخته ام. نویسندگان مدرن اغلب می گویند: نسب بلو به نویسندگانی برمی گردد که کرامت هم دارند.