آیتمی یافت نشد!
نويسنده: حسین وحیدی
ناشر: فرزین
زبان كتاب: فارسي
تعداد صفحه: 420
اندازه كتاب: رقعی - سال انتشار: 1375_1369 - دوره چاپ: 1
جهانجوي اگر كشته آيد بنام به از زنده دشمن برو شادكام
به رزم اندرون كشته بهتر بود كه بر ما يكي بنده مهتر بود
مرا مرگ بهتر از اين زندگي كه سالار باشم كنم بندگي . . .
يكي داستان زد بر اين بر پلنگ چو با شير جنگي در آمد بجنگ
بنام ار بريزي مرا گفت خون به از زندگاني به ننگ اندرون
شاهنامه سروده ابر سخنسرای تاریخ حکیم ابوالقاسم فردوسی از گرانبارترین و ارزشمندترین دفترها در پهنه فرهنگ جهان است. سخن درباره ارج شاهنامه در این پیشگفتار نمی گنجد؛ که در این باره سخن بسیار گفته شده و در آینده نیز گفته خواهد شد. آنچه در این پیشگفتار می آید آن است که شاهنامه از دیدگاههای گوناگون ارج بیکران دارد که یکی از آنها درخور بودن شاهنامه برای کار توژه سازی و توژه نمایی است. جهان امروز، جهان نگاره و دوردیس و توژه و توژه نماست...
رستم نام‌آورترین پهلوان شاهنامه است. کسی که همه او را با «هفت خوان» می‌شناسند. او فرزند زال (پسر سام) و رودابه (دختر مهراب) است. تولد او که با کمک گرفتن زال از سیمرغ انجام شد، تفاوت او را نسبت به سایر پهلوانان شاهنامه آشکارتر می‌کند. رستم در طول حضورش در شاهنامه، تاثیرگذارترین شخصیت داستان‌ها و خط محوری اتفاق‌ها و روایت‌هاست و گره‌ی بسیاری از مشکلات به دست او باز می‌شود.
مي‌توان گفت برآيند داستان گيرا، شورانگيز و پرپيچ و تاب دلدادگي زال و رودابه به دنيا آمدن رستم است، زيرا پس از جشن باشكوه عروسي، مهراب خود به كابل باز مي‌گردد ولي مصراع «پس آنگاه سيندخت آنجا بماند» نشان مي‌دهد كه مي‌گذارد تا مادر عروس در زابل بماند و از رودابه نگهداري كند. گويي همه چشم به‌راه زادن فرزندي هستند كه قرار است نشانه روح ملي ايران باشد وگرنه دليلي نداشت شهبانوي كابل، همسر خود را تنها بگذارد و در زابل بماند.
فردوسي بزرگ پس از سرانجام گرفتن پيوند زناشويي، با مصراع «بسي برنيامد بر اين روزگار» بي‌درنگ به بارداري رودابه مي‌پردازد و مراقبت پيوسته سيندخت را نشان مي‌دهد. اوست كه نگران تندرستي رودابه است، همواره جوياي حال اوست و زماني كه رودابه از هوش مي‌رود، با فرياد و شيون زال را آگاه مي‌كند. به دنيا آوردن رستم به شيوه شكافتن پهلوي رودابه آنچنان گيرا و شگفت است كه شاهنامه‌پژوهان بيشتر به تشريح آن پرداخته‌اند و از نكته‌هاي ظريف ديگري كه داناي توس در گفته‌هاي خود به رمز و راز نهفته است، بازمانده‌اند.
رستم، آفتاب سپيده‌دم ايران، نماد مليت و فرهنگ ايراني، نشانه اميد ايرانيان به پيروزي و بهروزي، خود حاصل پذيرش اختلاف‌ها و ارج‌گذاري تفاوت‌هاست. پدرش در شكل ظاهر و چگونه بودن، آنچنان با ديگران متفاوت است كه در آغاز از سوي جامعه رانده مي‌شود و حتي سام او را در كوه و بيابان رها مي‌كند. مادرش در باور و نژاد آنچنان دگرگونه است كه حتي مهراب مي‌خواهد براي پيشگيري از جنگ، او را قرباني كند. زايش فرزند نيز نه تنها در شكل دگرگونه است، بلكه شرايط آن هم ويژگي‌هاي يكتايي دارد.
برآمدن آفتاب سپيده‌دم ايران، به «صلح» نياز دارد. فردوسي بزرگ با مصراع «خود و لشكرش سوي كابل براند» نشان مي‌دهد كه مهراب با لشكرش به كابل بازگشته‌اند و با مصراع «برون برد لشكر، به فرخنده فال» نشان مي‌دهد كه سام نيز با لشكرش به گرگساران رفته است. با آغاز پادشاهي زال، محيط زابل بسيار صلح‌آميز است:
بشد سامِ يك‌زخم و بنشست زال؛
مي و مجلس آراست و بفراخت يال.
شرط ديگر پا به جهان گذاشتن اين نشانه اميد ايرانيان، وجود «خرد» است. در زايش رستم، سه نيروي نماينده خرد با يكديگر همكاري مي‌كنند: زال كه مي‌دانيم «به راي و به دانش به جايي رسيد» كه در جهان بي‌مانند بود؛ سيندخت كه سام او را «با راي و روشن روان» مي‌داند و مهراب او را «جفت فرخنده راي» مي‌خواند و حتي گفته شده است نامش با «سين» و مرغ دانايي پيوند دارد و سرانجام خود سيمرغ كه مرغ دانايي و خرد است. در اين ميان «كاردپزشك» يا جراح هم موبدي بينادل و چربه دست است.
زال به «خرد» آنچنان اعتماد دارد كه يك جراحي بدون پيشينه را كه مي‌تواند به بهاي جان همسر و فرزندش تمام شود، بي‌هيچ نگراني مي‌پذيرد. فردوسي نخست زال را «پر از آب رخسار و خسته جگر» تصوير مي‌كند ولي در بيت پس از آن، همين كه سخن از سيمرغ به ميان مي‌آيد، همان زال گريان را با مصراع «بخنديد و سيندخت را مژده داد» وصف مي‌كند. او بي‌درنگ سفارش و دستور كار سيمرغ را مي‌پذيرد كه همسرش زير كارد جراحي برود و به شيوه‌اي كه مي‌توانيم آن را سزارين يا «رستم‌زاد» بناميم، تهيگاهش شكافته شود؛ سر نوزاد تابيده شود و بچه درشت‌اندام بيرون آورده شود؛ درزگاه دوخته شود؛ داروي ويژه‌اي ساخته شود؛ آن را همراه با پر مشخصي از بال سيمرغ روي زخم بمالند و مادر يك شبانه‌روز با مي بي‌هوش بماند. در حالي كه ديگران چنين اعتمادي ندارند و حتي سيندخت ناباورانه مي‌گويد «كه كودك ز پهلو كي آيد برون»...
«دکتر حسین وحیدی»، زاده‌ی ۱۳۱۰ خورشیدی در شهر همدان است. پدرش «محمود وحیدی»، وکیل دادگستری بود. تحصیلاتش را تا پنجم متوسطه در همدان به پایان رساند، سپس برای ادامه تحصیلات متوسطه در رشته ادبی به تهران آمد. پس از گذراندن دوره‌ی متوسطه برای ادامه تحصیل به دانشگاه تهران رفت و در رشته‌ی حقوق از این دانشگاه لیسانس گرفت.
از همین دانشگاه دکتری اقتصادش را گرفت و سپس بعنوان استاد اقتصاد در مدرسه عالی بازرگانی مشغول به تدریس شد. در همدان با «اردشیر یگانگی» صاحب کارخانه چرم سازی همدان و از زرتشتیان سرشناس ایران آشنا می شود و از طریق وی به دین و فرهنگ زرتشتی آشنا می شود. در تهران برای آشنایی بیشتر با دین و فرهنگ زرتشتی نزد روانشاد «موبد رستم شهزادی» می‌رود و این پاکمرد بزرگ، با محبت و گشاده‌رویی پذیرای او می‌شود و تعداد زیادی کتاب برای پژوهش در اختیارش می‌گذارد. او که در فکر آموختن زبان اوستایی بود به نزد زنده‌یاد «سرگرد مراد اورنگ» می‌رود و مقدمات زبان اوستایی را در نزد ایشان فرا می‌گیرد..
حسین وحیدی در حوزه‌ی زبان اوستایی دست به پژوهش‌های گسترده‌ای می‌زند و در این راه از نوشتارهای بسیاری از اوستاشناسان داخلی و خارجی به ویژه از ترجمه‌ی گاتها روانشاد «دستور فیروز آذرگشسب» بهره‌ی فراوان می‌برد. سپس تصمیم به ترجمه سرودهای مینوی گاتها، از اوستایی به فارسی می‌گیرد. پس از ترجمه گاتها، کتاب داستان گونه‌ای از زندگی اشوزرتشت، بنام «شهر روشن زرتشت» می‌نویسد و آرمان‌شهر اشوزرتشت را به‌صورت پنداری در آن کتاب ترسیم می‌کند.
حسین وحیدی کتاب سپند «خرده‌اوستا» را نیز به فارسی ترجمه کرده است. این ترجمه به‌همراه متن دین‌دبیره و آوانویسی خرده‌اوستا از زنده‌یاد «موبد رشید شهمردان» به چاپ رسید. این کتاب خرده‌اوستا در سال‌های واپسین، به‌دست فرزانه‌ی گرانمایه «موبد مهربان فیروزگری» مورد بازنگری قرار گرفته و برخی اشتباه‌های چاپی و افتادگی‌های راه‌یافته در آن درست شده است. دکتر حسین وحیدی را به حق باید یکی از شاخص‌ترین وزنه‌های شناخت دین و فرهنگ زرتشتی و فرزانش فرهمندی (:فلسفه‌ی اشراق) در دوره‌ی معاصر قلمداد کرد.
جلد اول : زایش رستم
جلد دوم : نخستی جنگ
کتاب مورد نظر در حال حاضر موجود نیست . اطلاعات خود را وارد فرم زیر نمایید تا زمانی که کتاب موجود شد به شما اطلاع داده شود
