خواب و مرگ آیت خداوندی است که همواره مورد توجه دانشمندان و بشر بوده است. وقتی به حدیثی که در این رابطه آمده است می نگریم «الناس ینام و اذا ماتوا انتبهوا (رسول) مردم در خوابند وقتی می میرند از خواب بیدار می شوند، نشان می دهد که انسانها در غفلت بسر می برند. مانند زمانی که مرگ یکی از عزیزان اتفاق می افتد ذره ای به خود می اندیشند ولی مدتی بعد به دنبال سرگرمیهای زندگی می روند و دوباره غرق در لذتهای دنیوی می شوند و خود را در دنیا جاودانه احساس می کنند. پس باید با غفلت مبارزه کرد تا دچار پشیمانی نشد.

خواب چیست؟ حالتی است که دراثر ازکار افتادن موقتی بعضی از مراکز عصبی و دفاعی در بدن پدید می آید و در این هنگام تنها یک قسمت از مراکز دفاعی از فعالیت باز می ماند و بقیه قسمتهای دفاعی و سایر دستگاه های بدن به کار مشغولند ولی حواس پنجگانه از کار می افتد و تنها قوه ای که درهنگام خواب از کار نمی افتد قوه تخیل است.

مرگ: خواب شدید و بزرگ، در هر دو مرحله روح و نفس که انسان از نشئه ای به نشئه دیگر انتقال می یابد با این تفاوت که در حین خواب انسان غالباً توجه ندارد و هنگامی که بیدار می شود نمی داند که حقیقتاً از سفری بازگشته است. بر خلاف حالت مرگ.