خلوتگاه راز

نویسنده: حبیب چایچیان
ناشر: جاویدان
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 316
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1376 - دوره چاپ: 7

کیفیت : در حد نو

مروری بر کتاب 

اشعار مذهبی

حبیب الله چایچیان، متخلّص به «حسان»، فرزند محمد حسین، در سال ۱۳۰۲ هجری شمسی در تبریز چشم به جهان گشود. شش ساله بود که همراه خانواده‏اش به تهران مهاجرت کرد و تحصیلات خود را در تهران در مدرسه‏ ایران و آلمان به پایان رسانید و پس از آن به استخدام بانک ملى درآمد.

چایچیان شعر گفتن را از سنین نوجوانی شروع کرد و پدر و مادر او که ازقاریان قرآن و عاشقان اهل‏بیت علیهم السلام بودند وقتی متوجه قریحه و طبع وی می‌شوند، او را تشویق می‌کنند که به شعر گفتن خود ادامه دهد، که از آن پس با همت بیشتری به سرودن اشعار مذهبى در مدح و مرثیه ائمه اطهار علیهم السلام می‌پردازد.

چایچیان برای انتخاب تخلص به قرآن مراجعه می‌کند که در تفألش سوره الرحمن می‌آید تا اینکه به آیه‌ی «مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ» می‌رسد و واژه «حسان» توجه او را به خود جلب می‌کند. وقتی در فرهنگ‌های لغت به دنبال معانی این کلمه می‌گردد، متوجه می‌شود که «حسان» به معنای « حسن و حسین» است و بیش از پیش مشتاق انتخاب این نام برای تخلص می‌شود.

استاد حسان از سالهای جوانی، اندیشه و شعرش را با یاد و خاطره‌ی ائمه‌ی اطهار علیهم السلام ، به ویژه امام حسین علیه السلام متبرک کرده است و محصول این توسل عاشقانه تا امروز، ده‌ها شعر، مرثیه و سوگ سرود بوده که در مطبوعات کشور منتشر شده و در دسته‌های سینه زن و در جمع بی تکلف عزاداران عاشورایی زمزمه می‌شود . او سه مجموعه شعر از شعرهای عاشورایی اش فراهم آورده است که عبارتند از: «زمزمه‌های قلب من، ای اشک‌ها بریزید و خلوتگاه راز»; در هر سه دیوان، شاعر مکنونات قلبی اش را نسبت به خاندان مظلوم و حماسه آفرین عاشورا ، به تحریر در آورده است.

باز ای دل ! خیمه های عشق می خواند مرا 
فاش گویم ؛ مقتدای عشق  می خوانـــــــد  مــرا 

موسم درد است ، بوی سوگ و بیرق می رسد 
یک نفر در نینوای عشق ، می خواند مــــرا ...

باز چشم شیعه خون می بارد  ازسوگی سترگ  
گوش کن هان! کربلای عشق ،  می خواند  مرا