خسی در میقات

نویسنده: جلال آل احمد
ناشر: امیر کبیر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 183
اندازه کتاب: پالتوئی - سال انتشار: 1357 - دوره چاپ : 2

کمیاب - کیفیت : در حد نو

مروری بر کتاب 

پنج و نیم راه افتادیم ، از مهرآباد. و هشت و نیم این جا بودیم . هفت و نیم به وقت محلی و پذیرایی در طیاره .
صبحانه ، بی چای یا قهوه ؛ نانی و تکه مرغی و یک تخم مرغ توی جعبه ای . و انگ شرکت هواپیمایی رویش .
اما « حاجی بعد از این » ها مدتی مشکوک بودند که می شود خورد یا نه ؟ ذبح شرعی شده یا نه ؟ نفهمیدم چه شد ، تا شک برطرف شد .

شاید حمله دارمان باعث شد که در تقسیم غذا چنان با خدمه ی طیاره شرکت می کرد که انگار خودش از جیب داده .
و بعد ازغذا یکی یک پرتقال ؛ ایضاً به کمک حمله دارمان . بعد یکی از مسافرها آب خواست .
دخترک لبنانی مهمان دار بهش آب داد ....

سفرنامه جلال آل احمد به مکه ، از فرودگاه جدّه شهری نزدیک به مکه در عربستان آغاز می‌شود جلال در شروع سفرنامه‌ی خود به توصیف مسافران می‌پردازد. او با مسافرانی که آن‌ها را به عنوان دهاتی‌ها، بازاری‌ها، روحانی‌ها، پیرزن‌ها معرفی می‌کند، آشنا می‌شود. جلال آل احمد در سفرنامه‌ی خود با جزئیات از همسفرانش، دردسر‌ها ،سختی‌ها و کمبود امکانات می‌گوید و بیان می‌کند سختی‌های این سفر برای برای همه‌ی زائران خانه خدا یکی است.

جلال آل احمد در این کتاب از نابسامانی‌های مسلمانانی که در مکه می‌بیند گله و شکایت می‌کند و به عبارتی با مخاطب خود درد و دل می‌کند. او از اولین لحظه های سفرش، با نوعی عقب‌ماندگی و تحقیر مواجه می‌شود و هرکجا می‌رود، آثاری از  این نوع رفتار‌های عوامانه و سطحی را می‌بیند. از معماری اماکن زیارتی و امکانات نامناسبی که حکومت نالایق سعودی در اختیار زائران قرار داده اند گله می‌کند. جلال در این سفرنامه حتی بر مردمی که بی‌هیچ نگرشی و عوامانه به این سفر می‌آیند و خود را حتی در این سفر هم به زرق و برق دنیای مادیات مشغول می‌کنند، گله می‌کند و بر جهل، نادانی و عبادت‌های کورکورانه‌شان خرده می‌گیرد.