آخرین یادداشت ها

نویسنده: فردریش نیچه
مترجم: ایرج قانونی
ناشر: آگاه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 478
اندازه کتاب: رقعی سلفون - سال انتشار: 1399 - دوره چاپ: 3 

مروری بر کتاب 

نيچه در طول زندگي‌اش هميشه افكار خود را در دفترهاي يادداشت يا برگ‌هاي كاغذي كه با خود حمل مي‌كرد ثبت مي‌كرد. بدين ترتيب او عملاً همه‌جا مي‌توانست نويسندگي كند. او معمولاً اين يادداشت‌ها را نگه مي‌داشت و بر پايه‌ي آن‌ها دست‌نوشته‌هاي آثار چاپ‌شده‌اش را تهيه مي‌كرد، و در نتيجه شمار بسياري از آ‌ن‌ها محفوظ ماند. ارتباط ميان دست‌نوشت‌هاي نيچه و آثار چاپ‌شده‌اش در طول دوران زندگي‌اش دستخوش تغيير شده است.

در حالي كه آثار چاپ‌شده هرگز كل محتواي يادداشت‌ها را در بر نمي‌گرفت، تنها پس از 1885، يعني پس از تكميل چنين گفت زرتشت، بود كه اختلاف بنياديني ميان آن‌چه نيچه در يادداشت‌هاي خود ثبت مي‌كرد و آن‌چه به شكل مشخصي به دست چاپ مي‌سپرد به‌تدريج بالا گرفت. در حقيقت، نيچه احساس مي‌كرد كه در حال بيگانه‌شدن با واسطه و رسانه‌اي است كه تا كنون به آن اعتماد كرده است.

'اراده‌ي معطوف به قدرت'، بزرگ‌ترين و بلندپروازانه‌ترين پروژه‌ي ادبي آخرين سال‌هاي زندگي نيچه، كه او هرگز آن را به چاپ نرساند و تنها پس از مرگ‌اش بود كه خواهرش آن را جمع كرد و به ناشر سپرد‌، در دل همين يادداشت‌ها جاي دارد، يادداشت‌هايي كه از آوريل 1885 تا اوت 1888 را در بر مي‌گيرد....

در این یادداشت‌ها آخرین نظریه‌های فلسفی نیچه و تکمیل برخی دیگر از آرا و تفکرات پیشینی‌ او وجود دارد. نظریه معروف نیچه درباره «اراده معطوف به قدرت» به صورت کامل و درست در این یادداشت‌ها وجود دارد.نیچه نویسنده ای است که کارش آشکارا ناتمام است دیگران آنچه را میاید میگفتند به هر روی کامل کرده اند اما در مورد نیچه شکاف بین رسالتی که برای خود تصور میکرد و چیزی در طول دوره ی نویسندگی اش مینوشت هر دم نه کم که افزون تر میشد و به نحوی چشم گیر در آخرین سال های زندگی اش وضع به همین منوال بود بنابراین متن های جمع آوری شده در کتاب حاضر را میتوان نشانگر حد و مرز نیچه به حساب آورد.

این یادداشت ها بعدا بازنویسی شده و در آثار منتشر شده اش مورد استفاده قرار می گرفت. بنابراین عجیب نیست که بسیاری از آثارش ساخت بریده بریده و گزین گویه وار دارند. او برخلاف بسیاری از فیلسوفان پیش از خود، دستگاه فلسفی مشخصی نداشت. چنان که هر سؤالی در این دستگاه به جوابی مشخص برسد. چنین رویکردی از سوی او قطعاً آگاهانه بوده است. او از قضا آمده بود نقطه پایان بر چنین قطعیت هایی بگذارد که در گذشته طرفدار بسیار داشت.

نیچه حتی در معنای سنتی کلمه، فیلسوف نبود. کارل یاسپرس تاکید بسیار می کند که بخش قابل توجهی از دستاورد فکری او در واقع حاصل فعالیت های فلسفه ورزانه بوده است. در عین حال او برای خود فلسفه منسجمی داشت. فقدان دستگاه فلسفی و وجود دیدگاه هایی متناقض نما در اندیشه نیچه و یا استفاده از شیوه بریده بریده و گزین گویانه در پاره ای از آثارش بدین معنا نیست که اندیشه های او صرفاً افکاری خلق الساعه اند؛ که اگر این چنین بود تأثیری این اندازه عمیق بر تاریخ تفکر و فلسفه ناممکن بود.